Drevni zodijački točak sa svoje četiri kardinalne tačke prati trag Sunca dok se kreće kroz svako od 12 sazvežđa koja obeležavaju četiri godišnja doba, prolećne i jesenje ekvinocije i letnje i zimsko vreme. Naši preci su personifikovali Sunce, obožavajući ga kao svetlost sveta, Boga, spasitelja čovečanstva. U rezbarijama na pećinskim zidovima, hramovima, spomenicima i predmetima odavali su počast suncu,mnoge antičke ali i paganske građevine svojom arhitekturom pratile su sunčev disk i pomeranje njegovih zraka.
Biblija nam govori da su trojica mudraca došli sa istoka, prateći zvezdu koja ih je povela u Vitlejem da proslave rođenje Isusa Mesije.Ta sjajna zvezda na istoku je bila Sirijus, najsjajnija zvezda na nebu, koja se 24. decembra poravnava sa tri najsjajnije zvezde u sazvežđu Orion (Orionov pojas). Mnoge drevne kulture zvezde su nazivale Tri kralja.
Ako pogledamo tri Velike egipatske piramide izgrađene su u tačnom skladu sa ove tri zvezde, da bi usmerile energiju zvezda u zemaljski nivo. A kada se Sirijus (najsjajnija zvezda) postroji sa Tri kralja, oni pokazauju mesto izlaska sunca 25. decembra – simbolično mesto rođenja sunca ili sina.
Kako se dani skraćuju u periodu koji vodi do zimskog solsticija, čini se da se sunce prestaje kretati prema jugu ili severu (zavisno od toga u kojoj se hemisferi nalazite) i zadržati se tri dana – 22., 23. i 24. decembra na severu hemisfere i 21., 22. i 23. juna na južnoj hemisferi. Ovo je značenje reči ‘sol-stice’ – sunce mirno. Od letnjeg do zimskog solsticija dani postaju kraći i hladniji, a iz perspektive severne hemisfere čini se da se sunce kreće ka jugu i postaje manje i oskudnije. Skraćivanje dana i umiranje prirode i useva, kada se približava zimskom solsticiju, simboliziraju proces smrti drevnim ljudima. Bila je to smrt Sunca.
Za naše pretke ovaj period je simbolizovao smrt boga sunca (sina božjeg) i kada se tri dana kasnije, 25. decembra, sunce ponovo pokrenulo, sunce se rodilo – otuda je ,barem prema ovom astrološkom fenomenu,rođenje Isusa u ovo doba – boga sunca ili Sina Božijeg.
U ovom trodnevnom periodu, Sunce boravi u blizini sazvežđa Južni krst i čini se da „visi“ o krstu, otuda i priča o raspeću. Međutim, vaskrsenje sunca ili sina slavi se tri meseca kasnije na prolećno ekvinocije (Uskrs) kada ponovo svetlosne sile poražavaju sile tame i dani postaju duži od noći.
Devica Marija je oličenje sazvežđa Devica – Devica je od davnina predstavljala velika ženska božanstva (Boginja). Božanska majka i njen sin Spasitelj snažna su tema u mitologiji boginje.Naziv „Marija“ etimološki je povezan sa vodom, elementom rođenja i astrološki glif za Devicu je ‘M’.Vitlejem nije mesto na zemlji ,nego mesto na nebu
Ovaj deo neba bio je poznat kao Kuća hleba jer je Sunce u kući Device u avgustu-septembru – vreme žetve na severnoj hemisferi. Devica se obično prikazuje kao žena koja drži snop pšenice poput velike boginje Demetre. Na hebrejskom jeziku reči ‘bet lehem’ Vitlejem se prevodi u Kuću hleba. Tako se u noći 24. decembra, Devica, velika devojka majka Vitlajema, dizala na noćnom nebu na severnoj hemisferi od 22 sata do zore, najavljujući rođenje novorođenog Sunca, tri dana posle zimskog solsticija.
